Druga płyta wrocławskiego duetu. Wydana w nakładzie 100 sztuk w plastikowym jewel case. Trzypanelowa, offsetowo drukowana wkładka, stemplowany CDR. " Panowie znów proponują nam mrocznego bluesa, pełnego czarnej smoły i ciężkich deszczowych chmur, które za chwilę spowodują, że bezdroża Alabamy zmienią się w równie ciężkie błoto. A robią to ze swadą Jacka White'a, który z gitary i rachitycznej perkusji krzesał świetne kawałki jeden za drugim. Dobra, to nie ten poziom. A jednak duet Łukasz-Dawid klejąc ze sobą ścieżki w komputerze potrafi wytworzyć na tyle przemawiający do wyobraźni klimat, że percepcja pomija ograniczenia wynikająca z powtarzalności stosowanych patentów. Muzycy dwoją się i troją byle tylko smęcenie surowo brzmiącej gitary i pompatycznych kotłów nie wynudziło słuchacza. Z tego też powodu kompozycje dość często trwają ponad cztery minuty. To słuszny czas by dany utwór mógł rozwinąć skrzydła. Dzięki temu nie ma się wrażenia, że dany utwór to zaledwie impresja bądź czy wariacja na temat riffu przewodniego. Nie, w większości kawałków z powodzeniem można wyróżnić początek, środek, zakończenie. To bardzo dobrze wpływa na odbiór całości - każdy kolejny track to nowa, niezależna historia, element większej opowieści, nowe oblicze " starego" archetypu. Owszem, wydawać by się mogło, że te wszystkie czternaście numerów na dwójce brzmi podobnie. To prawda, nie będę starał się tu wyróżnić żadnej pozycji, ciężko mi dopasować tytuł do jakiejkolwiek z kompozycji - ale diabeł tkwi w szczególach. Pan Łukasz za garami robi naprawdę porządną robotę, by te kawałki żyły i kipiały amerykańskim soundem. Pan Dawid z kolei wie, jaką siłą może być oszczędność przekazu i skrzętnie z tego korzysta. Te wszystkie zdelayowane pacnięcia w struny, rachityczne przestery, dronowe rozedrgania ładnie targają podświadomość, która momentalnie kreuje w wyobraźni właściwe podpowiedzi." ( http://wearefrompoland.blogspot.com/2015/01/borderline-collie-borderline-collie-ii.html )
